Minha foto
Rio Grande do Norte/Brasil, Brazil

segunda-feira, 11 de fevereiro de 2013

VOLTEI...


Olá pessoal!

Estou abrindo o post de hoje depois de alguns dias sem vir por aqui com esta linda mensagem e imagem.
Esses dias, foram muito dolorosos para nós aqui em casa.
Nosso pastor alemão contraiu Cinomose e mesmo com os cuidados e tratamento intensivo teve que ser sacrificado, pois o sofrimento dele era muito grande. Tinha convulsões a todo instante, já não engolia nem água.
 Temos um outro cão aqui, um Rottweiller, tivemos que isolá-lo para não adoecer também.
E ontem, à tarde, um rapaz do Programas de Endemias e Zoonoses , amigo do meu marido, veio aqui em casa para fazer o "procedimento".
Foi muito doloroso... Ele tinha quatro anos e estava conosco desde os quarenta e cinco dias de nascido.
O nome dele era Barack, mas às vezes, eu o chamava de Marley, por ser bagunceiro como o verdadeiro.
É isso gente. Desculpem-me pelo post triste, mas como sempre estou aqui e passei alguns dias sem postar, tinha que contar o motivo da minha ausência.


Obrigada, pelos carinhosos comentários, agradeço também às novas seguidoras e dizer que, é sempre uma alegria ter vocês por aqui.
Um abração a todos.




15 comentários:

  1. Ô COLEGA... EU E MEUS PETS SENTIMOS MUITO POR SUA PERDA. SABEMOS BEM O QUE É ENFRENTAR UMA DOENÇA TÃO CRUEL...
    A CINOMOSE É PARA OS CÃES, O QUE A RINOTRAQUEÍTE É PARA OS GATOS: UMA DOENÇA FATAL.
    MAS COM CERTEZA, SÃO FRANCISCO DE ASSIS O TEM NESTE INSTANTE, BRINCANDO A SEUS PÉS. :)
    ELE CONHECERÁ O GATO-TÔ LÁ NA PONTE DO ARCO-ÍRIS E SERÃO GRANDES COLEGAS. PODE CRER!
    DESEJO UMA SEMANA NOVA MUITO ESPECIAL PRA VOCÊ, MOÇA.
    DESEJO-TE TAMBÉM, GARRA E SUPERAÇÃO POIS A SUPERAÇÃO DA PERDA DAQUELES QUE AMAMOS, NUNCA É TÃO SIMPLES. DIGO POR EXPERIÊNCIA PRÓPRIA...
    MAS TOQUEMOS O BARCO POIS COM CERTEZA, É ISSO QUE OS QUE SE VÃO ESPERAM DE NÓS. :)
    TUDO DE BOM, FIA! ;)

    ResponderExcluir
  2. Que triste, mas pelo menos ele não sofre mais. Obrigada pelo recadinho carinhos lá no blog, fiquei curiosa com seu ateliê, quando ficar pronto vem correndo nos mostrar.


    !!!!beijokas!!!!!

    .

    ResponderExcluir
  3. Oi Isabel esse final de semana tb n entrei raramente entre sab e dom pois sempre marido esta por aqui ...e tiro p dar atencao aos de casa...

    Nossa Isabel eh triste mesmo, mas mesmo assim obrigada por partilhar conosco a sua dor alias estamos juntas p isso tbm, nos momentos tristes darmos nosso apoio,,,qdo criamos um animalzinho ele realmemte passa a fazer parte da familia, tbm sinto isso com o gato que tinha e esse outro e sentimos muito qdo o perdemos...mas foi melhor p ele...e logo Isabel vc ficara bem!!!!

    Bjinhos e otima semana

    Rose jp

    ResponderExcluir
  4. OLà Isabel

    imagino a sua dor, a gente se apega mesmo a esse amigos silenciosos,
    que nos recebe com uma lambida, e nos fazer sentir especial
    espero que seu outro cachorro esteja bem.
    eu também estive longe da net, porque meu filho não esta indo a escola esses dia, porque estamos esperando o resultado dos exames que ele fez.
    estou correndo para tentar dar um aló a todas que passam no meu cantinho e me deixam mensagens sempre tao simpáticas.
    obrigado pelo carinho que vc sempre me demostra, espero poder tomar um café com você a próxima vez que for a Natal

    bacione

    ResponderExcluir
  5. Nossa Izabel, imagino como vc deve esstar sentindo muito. Menina, tenho duas cachorrinhas e esses dias uma delas escapou e eu chamava chamava e nada, só voltou no outro dia e toda machucada , imagine a minha agonia. A gente pega amor pelos bichinhos neh, Fica bem querida. Bom feriado!
    Mona...*

    ResponderExcluir
  6. Ai Isabel, que dor....eu também tenho uma cachorrinha que é o xodó da casa.
    Ano passado ela quase morreu, teve que passar por duas cirurgias, ficou na UTI, e foi duro....
    imagino o que você está sentindo.
    Eles ocupam um lugar enorme no nosso coração.
    Bjs

    ResponderExcluir
  7. To jest straszne:( Bardzo boli gdy nasz ukochany zwierzak umiera. Ja mam pieska i bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie jak to będzie gdy go już nie będzie. Taki smutek po stracie pupila może zrozumieć tylko osoba, która sama ma zwierzaka i bardzo go kocha.
    Trzymaj się Isabel i pomyśl,że więcej zrobić dla nie go nie mogłaś.

    ResponderExcluir
  8. Sinto muito amiga :(
    Posso imaginar a sua dor, pois já passei por isso...é muito doloroso
    Tenta ficar bem viu?
    bjus!

    ResponderExcluir
  9. Isabel, un abrazo muy muy grande. Yo sé lo que es perder un compañero fiel y noble. Mi querido Halley, un setter irlandés de doce años murió de infarto. Fue muy doloroso. Pero mi mensaje es de ánimo y esperanza. El paso de los días irá suavizando ese dolor que ahora sienten. Tienes además otro compañero al que darle mimos y caricias y que seguro que agradecerá sus cuidados y cariños. Un abrazo desde esta parte del mundo. Besos.

    ResponderExcluir
  10. OI TUDO BEM !!
    OI ADOREI SEU BLOG , SE DER E QUISER CLICAR NO G+ . MEU BLOG É :- http://brechodosul.blogspot.com.br , VAI DAR UMA OLHADINHA SERÁ UM PRAZER EM

    RECEBER . JÁ ESTOU TE SEGUINDO E SERA UM PRAZER SE ME SEGUIR .

    OBRIGADA AGUARDO RESPOSTA

    E QUERENDO ALGUMA ROUPA ME ESCREVA PARA MEU EMAIL SERA UM PRAZER NEGOCIAR COM VOCÊ.

    MARCIA REGINA - DESCULPE-ME A LETRA GRANDE MAS SOU DEFICIENTE ESPECIAL

    ResponderExcluir
  11. Sinto muito Isabel, posso imaginar a tua dor. eu tenho animais de estimação também, e sofro com tudo o que se passa com eles. se adoecem, sofro muito.

    Um abraço bem carinhoso para alentar a tua dor,

    bjs

    ResponderExcluir
  12. Oi Isabel, que triste hein? Sinto muito.Imagino o que tem passado. Mas tudo passa.

    Bjos e fica com Deus.
    Luzia

    ResponderExcluir
  13. OI ISABEL, BOM DIA !!
    OBRIGADA PELA HONRA EM TUA VISITA NO BRECHO DO SUL.
    OLHA ACHO QUE NA CORRERIA ESQUECEU DE ME SEGUIR , SERÁ QUE ME DARIA A HONRA DE SER SEGUIDORA MINHA ASSIM COMO JÁ SOU SUA SEGUIDORA .

    AGRADEÇO IMENSAMENTE
    BEIJOS
    MARCIA REGINA - http://brechodosul.blogspot.com.br

    ResponderExcluir
  14. Isabel sua dor é minha dor, estou com voÇe, no posso imaginar o que voÇe esta pasando neste momento. Meus cachorros som como meus filhos.
    Barack ya no sofre mais, agora elhe estará num lugar maravillosho é feliz.
    Muitos beijos y forÇa.♥♥♥

    ResponderExcluir